Połóg

Centrum Medyczne Sodowska
Najczęściej zadawane pytania
Czas trwania połogu jest indywidualny i zależy od wielu czynników, takich jak kondycja fizyczna przed ciążą oraz sposób, w jaki dziecko przyszło na świat. Zwykle przyjmuje się, że połóg trwa około 6 tygodni. Po tym okresie zaleca się wizytę kontrolną u lekarza, aby ocenić, jak organizm wraca do formy.
W okresie połogu możesz doświadczyć różnych dolegliwości bólowych. Ból brzucha może wynikać z obkurczania się macicy, co może być niekomfortowe. Jeśli miałaś nacięte krocze, może ono również boleć. Podczas karmienia piersią, zanim nauczysz się odpowiedniej techniki z maluchem i Twoje piersi się przyzwyczają, brodawki mogą stać się bolesne i poranione.
Jeśli odczuwasz ból krocza przez kilka dni, siadaj na specjalnym kółku i unikaj długiego siedzenia. W szpitalu poproś personel o leki przeciwbólowe bezpieczne podczas karmienia piersią, takie jak paracetamol lub ibuprofen. Jeśli brodawki są poranione, skup się na poprawie techniki karmienia, smaruj je specjalną maścią i regularnie wietrz.
Pierwszy okres po porodzie może pojawić się w różnym czasie, w zależności od wielu czynników, takich jak karmienie piersią i indywidualne predyspozycje hormonalne. Jeśli nie karmisz piersią, miesiączka może wrócić już po 6-8 tygodniach od porodu. Natomiast u kobiet karmiących piersią powrót miesiączki może nastąpić później, nawet po kilku miesiącach, ponieważ laktacja wpływa na poziom hormonów, które hamują owulację.
Czym jest połóg?
Połóg to czas, który następuje bezpośrednio po porodzie i trwa około sześciu tygodni. Jest to okres, w którym organizm kobiety stopniowo powraca do stanu sprzed ciąży. Połóg obejmuje zarówno zmiany fizjologiczne, jak i emocjonalne, które mogą być wyzwaniem dla świeżo upieczonej mamy.
Etapy połogu
- Bezpośredni połóg (pierwsze 24 godziny po porodzie): W tym okresie dochodzi do najbardziej intensywnych zmian w organizmie. Macica zaczyna się obkurczać, co jest odczuwalne jako skurcze, zwłaszcza podczas karmienia piersią. Krwawienie z dróg rodnych jest obfite, a organizm zaczyna usuwać resztki poporodowe.
- Wczesny połóg(pierwszy tydzień po porodzie): W tym czasie kontynuują się procesy obkurczania macicy i gojenia ran poporodowych. Odchody poporodowe zmieniają kolor z czerwonego na brązowy, a następnie na żółtawy. Mogą wystąpić dolegliwości takie jak ból krocza (szczególnie po nacięciu) czy dyskomfort spowodowany skurczami macicy.
- Późny połóg(do 6 tygodni po porodzie): Jest to okres, w którym organizm powoli stabilizuje się. Macica wraca do swojego pierwotnego rozmiaru, a poziom hormonów stopniowo się normuje. W tym czasie mogą pojawić się wahania nastroju, wynikające z intensywnych zmian hormonalnych i nowej roli związanej z opieką nad dzieckiem.
Jakie mogą być objawy połogu i jak im zaradzić.
1. Bóle i skurcze w dole brzucha
Opis: Po porodzie macica zaczyna się kurczyć, co może powodować bóle przypominające skurcze menstruacyjne. Jest to naturalny proces inwolucji macicy, która z rozmiaru przedporodowego (ok. 1,5 kg) zmniejsza się do 50 gramów. Najsilniejsze skurcze występują w pierwszych dniach po porodzie, zwłaszcza podczas karmienia piersią.
Jak zaradzić:
- Jeśli ból jest dokuczliwy, możesz przyjmować łagodne środki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, 2-3 razy dziennie.
- Odpoczywaj i unikaj nadmiernego wysiłku, aby zmniejszyć intensywność bólu.
2. Odchody połogowe (lochia)
Opis: Macica oczyszcza się po porodzie, co objawia się wydzieliną z pochwy. Początkowo jest to krwista wydzielina, która stopniowo zmienia się na różowawą, brązową, a następnie śluzową. Proces ten może trwać do 6 tygodni.
Jak zaradzić:
- Używaj bawełnianych podpasek i zmieniaj je jak najczęściej.
- Nie stosuj tamponów, aby uniknąć ryzyka infekcji.
- Karmienie piersią i umiarkowana aktywność fizyczna mogą przyspieszyć proces oczyszczania macicy.
Kiedy zgłosić się do lekarza:
- Jeśli po kilku dniach ustabilizowanego krwawienia nagle staje się ono bardziej intensywne.
- Jeśli wydalane są duże kawałki tkanek, odchody mają nieprzyjemny zapach, zmieniają kolor na malinowy, pojawia się gorączka lub uczucie „rozbicia”.
- Jeśli proces wydalania odchodów nagle się zatrzymuje.
3. Rana po nacięciu krocza
Opis: W miejscu nacięcia możesz odczuwać ból, drętwienie i ciągnięcie. Rana powinna zagoić się po około 10 dniach, jednak kluczowa jest odpowiednia higiena.
Jak zaradzić:
- Myj ręce przed i po zmianie podpasek oraz podmywaj się letnią wodą po każdym pójściu do toalety. Osuszaj się jednorazowymi chusteczkami lub suszarką do włosów ustawioną na letni strumień powietrza.
- Zapewnij dostęp powietrza do rany.
- Wstawaj z łóżka w sposób, który minimalizuje nacisk na krocze (najpierw klęknij, potem wstań).
- Unikaj długiego stania i siedzenia.
- Jeśli krocze jest spuchnięte, stosuj zimne okłady.
- W przypadku dokuczliwego bólu możesz stosować łagodne środki przeciwbólowe.
Kiedy zgłosić się do lekarza:
- Jeśli pojawi się narastający, pulsujący ból w jednym miejscu, co może być oznaką krwiaka.
- Jeśli szwy ciągną i powodują dyskomfort – lekarz może je zdjąć lub zmienić.
4. Trudności w oddawaniu stolca
Opis: Po porodzie, przez pierwsze 3 doby, możesz nie odczuwać potrzeby wypróżnienia. Może to być związane z porodem, który często poprzedza biegunka, oraz z obawą o wytrzymałość szwów.
Jak zaradzić:
- Podczas wypróżniania podtrzymuj krocze podpaską, co zmniejszy uczucie dyskomfortu.
- Staraj się być aktywna fizycznie i spożywaj produkty bogate w błonnik, takie jak chleb pełnoziarnisty, otręby i płatki śniadaniowe.
5. Trudności w oddawaniu moczu
Opis: Trudności te są spowodowane naciągnięciem mięśni podczas porodu oraz otarciami okolic cewki moczowej.
Jak zaradzić:
- Podczas próby oddania moczu puść wodę z kranu – dźwięk wody może pomóc w rozluźnieniu mięśni.
- Jeśli odczuwasz szczypanie w kroczu, polewaj je letnią wodą podczas oddawania moczu lub spróbuj oddać mocz pod prysznicem.
6. Mimowolne popuszczanie moczu
Opis: Wysiłkowe nietrzymanie moczu po porodzie jest wynikiem osłabienia mięśni Kegla i przeciążenia przepony moczopłciowej.
Jak zaradzić:
- Ćwicz mięśnie dna miednicy (mięśnie Kegla) już od pierwszej doby po porodzie, co pomoże przywrócić ich elastyczność.
- Jeśli dolegliwości utrzymują się po zakończonym połogu, rozważ zabieg laserowy.
7. Hemoroidy (żylaki odbytu)
Opis: Hemoroidy mogą pojawić się w ciąży z powodu zastoju krwi w miednicy mniejszej oraz częstych zaparć. Intensywne parcie podczas porodu może je nasilić.
Jak zaradzić:
- Ćwicz mięśnie Kegla, aby poprawić krążenie w okolicach odbytu.
- Stosuj maści i kremy łagodzące, dostępne bez recepty w aptece.
8. Zmęczenie
Opis: Zmęczenie po porodzie to naturalna reakcja organizmu na wysiłek, emocje oraz nową sytuację związaną z opieką nad noworodkiem.
Jak zaradzić:
- Wypoczywaj jak najczęściej – staraj się spać, kiedy śpi dziecko.
- Ogranicz liczbę gości, szczególnie w pierwszych tygodniach, aby mieć więcej czasu na regenerację.
- Deleguj obowiązki domowe na innych domowników.
9. Fałdy na brzuchu
Opis: Po porodzie brzuch będzie wypukły, a skóra pofałdowana. Powrót do formy sprzed ciąży może zająć nawet do pół roku.
Jak zaradzić:
- Karmienie piersią oraz łagodne ćwiczenia fizyczne mogą przyspieszyć powrót do formy.
- Nie rozpoczynaj diety odchudzającej ani nie noś pasów wyszczuplających w okresie połogu.
10. Połóg po cięciu cesarskim
Opis: Po cięciu cesarskim organizm przechodzi przez podobne procesy jak po porodzie naturalnym, jednak dodatkowo dochodzi ból związany z raną na brzuchu.
Jak zaradzić:
- Opatrunek na ranie powinien być na niej jak najkrócej, aby umożliwić dostęp powietrza i szybsze gojenie.
- Podczas prysznica zabezpieczaj szwy, a po kąpieli dokładnie je osusz.
- Zapytaj lekarza o preparaty przyspieszające gojenie rany.
Kiedy zgłosić się do lekarza:
- Jeśli czujesz większy ból w jednym miejscu rany, robi się tam wybrzuszenie lub pojawia się siniak.
NIE DZWIGAJ!
W okresie połogu szczególnie ważne jest, aby unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, takich jak wypełniona wodą wanienka czy inne domowe ciężary. Organizm po porodzie potrzebuje czasu na regenerację, a nadmierne obciążenie może negatywnie wpłynąć na proces gojenia. Również prace domowe, które wymagają długotrwałego pochylania się, mogą dodatkowo obciążać osłabione mięśnie miednicy mniejszej oraz więzadła podtrzymujące macicę. Zignorowanie tych zaleceń może prowadzić do trwałego osłabienia tych struktur, co zwiększa ryzyko poważnych problemów zdrowotnych, takich jak obniżenie narządów rodnych, nietrzymanie moczu, a także inne dolegliwości związane z niewłaściwym funkcjonowaniem układu moczowo-płciowego. Dlatego tak istotne jest, aby w tym czasie dać sobie przestrzeń na odpoczynek i stopniowy powrót do aktywności fizycznej, dbając o zdrowie na długie lata.
Centrum Medyczne Sodowska
Co powinno Cię zaniepokoić w trakcie połogu?
Jeśli masz trudności z oddawaniem moczu, które nie ustępują, odczuwasz ból przy oddawaniu moczu, lub masz poważne problemy z wypróżnianiem, takie jak przewlekłe zaparcia, może to wskazywać na poważne problemy z układem moczowym lub jelitowym, które mogą wymagać diagnostyki i leczenia.
Jeśli odczuwasz narastający, pulsujący ból w jednym miejscu rany po nacięciu krocza, który jest coraz bardziej intensywny, lub zauważasz wybrzuszenie, siniak czy oznaki infekcji, takie jak gorączka, może to sugerować powstawanie krwiaka lub inne powikłania. Dotyczy to również rany po cięciu cesarskim, gdzie ból, obrzęk, wycieki czy gorączka mogą wskazywać na problemy wymagające interwencji medycznej.
Jeśli po początkowym okresie krwawienia, które z czasem powinno się zmniejszać, nagle staje się ono znacznie intensywniejsze, pojawiają się duże kawałki tkanek, lub odchody mają nieprzyjemny, gnilny zapach, może to wskazywać na poważne problemy zdrowotne, takie jak infekcja lub komplikacje związane z macicą.

Antykoncepcja podczas połogu
Wybór metody antykoncepcyjnej w okresie połogu wymaga starannego rozważenia i konsultacji z lekarzem, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno matce, jak i dziecku. Oto kluczowe informacje dotyczące antykoncepcji w tym okresie:
- Powrót płodności i miesiączkowania: Po porodzie, w okresie połogu (pierwsze 6-8 tygodni), organizm kobiety przechodzi przez proces gojenia się ran i stabilizacji hormonalnej. Powrót płodności oraz miesiączkowania jest zróżnicowany i zależy od wielu czynników, w tym od sposobu karmienia dziecka. Choć karmienie piersią może hamować owulację, nie gwarantuje to całkowitej ochrony przed ciążą, szczególnie jeśli karmienie jest mniej częste lub dziecko otrzymuje sztuczny pokarm.
- Wybór odpowiedniej metody antykoncepcji: Nie wszystkie metody antykoncepcyjne są odpowiednie w okresie laktacji. Klasyczne tabletki antykoncepcyjne zawierające estrogeny mogą zmniejszać produkcję mleka i przechodzić do pokarmu, co może być niekorzystne dla dziecka. Z tego powodu, zaleca się unikanie takich metod oraz stosowanie alternatywnych rozwiązań, takich jak prezerwatywy, globulki, żele, pianki antyplemnikowe, a także minitabletki gestagenowe i iniekcje hormonalne. Ważne jest, aby wybierać metody, które nie zakłócą procesu laktacji ani nie wpłyną negatywnie na zdrowie dziecka. Kobiety ka
- Konsultacja z lekarzem: Po zakończeniu połogu i przed rozpoczęciem jakiejkolwiek metody antykoncepcyjnej, ważne jest, aby odbyć wizytę kontrolną u lekarza. Podczas tej wizyty lekarz oceni ogólny stan zdrowia kobiety oraz kondycję narządów rodnych, co jest kluczowe dla wyboru najbezpieczniejszej i najskuteczniejszej metody antykoncepcyjnej. W tym czasie warto omówić swoje preferencje i obawy dotyczące antykoncepcji oraz upewnić się, że wybrana metoda będzie odpowiednia zarówno dla matki, jak i dla jej dziecka.
Pamiętaj, że brak miesiączki po porodzie nie oznacza automatycznego braku płodności, a skuteczna antykoncepcja jest kluczowa, aby uniknąć niechcianej ciąży i zadbać o zdrowie i komfort w okresie laktacji.
kobiet karmiących piersią, wysokie poziomy prolaktyny wytwarzanej przez przysadkę mózgową mogą powodować zmiany hormonalne, które hamują owulację poprzez blokowanie dojrzewania komórki jajowej, co prowadzi do okresowej niepłodności. Jednakże, nie jest to regułą. Aby skutecznie zahamować owulację, karmienie musi być bardzo efektywne i częste — co najmniej co 4 godziny, również w nocy. Dziecko powinno być karmione wyłącznie piersią, bez dopajania. Opuszczenie nawet jednego karmienia na rzecz sztucznego pokarmu, zmniejszenie częstotliwości karmień, lub rozpoczęcie rozszerzania diety (np. kaszki, soczki) mogą pobudzić układ hormonalny, prowadząc do wzrostu pęcherzyka jajnikowego i rozpoczęcia owulacji. W przypadku karmienia sztucznym pokarmem, płodność powraca znacznie szybciej, a owulacja może wystąpić już kilka tygodni po porodzie.
Czy można zajść w ciąże podczas karmienia piersią?
Tak, można zajść w ciążę podczas karmienia piersią. Chociaż karmienie piersią może opóźniać powrót płodności po porodzie, nie jest to niezawodna metoda antykoncepcji.
Karmienie piersią może prowadzić do tzw. laktacyjnego braku miesiączki (LAM), który tymczasowo hamuje owulację, zmniejszając tym samym szanse na zajście w ciążę. Jednak metoda LAM jest skuteczna tylko pod pewnymi warunkami:
- Częste karmienie: Karmienie musi odbywać się regularnie, co najmniej co 4 godziny w ciągu dnia i co 6 godzin w nocy.
- Wyłączność karmienia piersią: Dziecko musi być karmione wyłącznie piersią, bez wprowadzania pokarmów stałych lub innych płynów.
- Brak miesiączki: Metoda jest skuteczna tylko wtedy, gdy matka nie ma jeszcze powrotu miesiączki.
Jeśli którykolwiek z tych warunków nie jest spełniony, ryzyko zajścia w ciążę wzrasta. Dlatego, jeśli nie planujesz kolejnej ciąży, zaleca się stosowanie dodatkowej metody antykoncepcji nawet podczas karmienia piersią.
Spośród wielu dostępnych metod antykoncepcji, lekarz dla karmiących mam wybiera taką, która nie zakłóci procesu laktacji, a jej składniki nie przenikną do pokarmu i nie wpłyną negatywnie na rozwijające się dziecko. Wbrew pozorom, istnieje wiele opcji zapobiegania ciąży podczas laktacji. Nie zaleca się jednak stosowania metod naturalnych, ponieważ w okresie poporodowym, zwłaszcza podczas karmienia piersią, są one zawodne. Wynika to z faktu, że organizm kobiety nie powrócił jeszcze do normalnego rytmu hormonalnego. Obserwacja objawów płodności, takich jak zmiana śluzu szyjkowego, konsystencji szyjki czy temperatury ciała, może być w tym czasie trudna i nie zawsze prawidłowo interpretowana. Przeciwwskazane jest również stosowanie klasycznych tabletek antykoncepcyjnych zawierających estrogeny, ponieważ hamują one laktację i przenikając do mleka matki, mogą negatywnie wpływać na dziecko. Kobiety karmiące piersią nie powinny także korzystać z antykoncepcji awaryjnej, czyli przyjmowania tabletki „po stosunku”.
Jaka antykoncepcję wybrać podczas karmienia piersią?
Laktacja – dlaczego jest taka ważna?
Laktacja u człowieka może trwać nawet kilka lat. Karmienie piersią zyskuje coraz większą popularność wśród młodych mam. Jest propagowane jako najzdrowszy sposób żywienia noworodków i niemowląt. Naturalny pokarm matki uważany jest za najodpowiedniejszy dla dzieci, ponieważ jego skład wspiera optymalny rozwój fizyczny i umysłowy malucha, a także odgrywa istotną rolę w jego rozwoju emocjonalnym. Mleko matki, produkowane przez zdrową mamę, w pełni zaspokaja potrzeby żywieniowe noworodka i niemowlęcia.
Jak przebiega proces laktacji?
Proces laktacji to złożony, wieloetapowy proces, który przygotowuje organizm kobiety do produkcji mleka i jego wydzielania w odpowiedzi na potrzeby noworodka. Oto, jak przebiega ten proces:
1. Faza przygotowawcza (laktogeneza I)
- Początek: Proces laktacji rozpoczyna się już w czasie ciąży, kiedy to pod wpływem hormonów (zwłaszcza progesteronu i estrogenu) gruczoły piersiowe zaczynają się rozwijać. Zwiększa się liczba komórek produkujących mleko oraz sieć kanalików mlecznych.
- Przygotowanie do produkcji mleka: W późniejszych miesiącach ciąży gruczoły mleczne zaczynają produkować siarę – gęsty, żółtawy płyn bogaty w składniki odżywcze i przeciwciała, który będzie pierwszym pokarmem dla noworodka.
2. Faza początkowa produkcji mleka (laktogeneza II)
- Po porodzie: Około 2-3 dni po porodzie, po wydaleniu łożyska, gwałtownie spada poziom progesteronu, co daje sygnał do intensyfikacji produkcji mleka. W tym czasie zwiększa się ilość produkowanego mleka, a jego skład zmienia się z siary na mleko przejściowe.
- Pierwsze karmienie: Regularne przystawianie dziecka do piersi od pierwszych chwil po porodzie jest kluczowe, ponieważ pobudza wydzielanie oksytocyny i prolaktyny – hormonów odpowiedzialnych za produkcję i wypływ mleka.
3. Pełna laktacja (laktogeneza III)
- Produkcja mleka: Około 5-6 dnia po porodzie mleko staje się bardziej obfite i stabilizuje się jako tzw. mleko dojrzałe. Skład mleka matki jest idealnie dostosowany do potrzeb dziecka na każdym etapie jego rozwoju.
- Mechanizm regulacji: Produkcja mleka opiera się na zasadzie popytu i podaży. Im częściej dziecko ssie pierś, tym więcej mleka jest produkowane. Hormon prolaktyna stymuluje wytwarzanie mleka, podczas gdy oksytocyna odpowiada za jego wypływ z kanalików mlecznych.
4. Odpowiedź na ssanie (wypływ mleka)
- Odruch wypływu mleka: Ssanie piersi przez dziecko pobudza wydzielanie oksytocyny, która powoduje skurcz komórek mięśniowych wokół pęcherzyków mlecznych, co prowadzi do wypływu mleka przez kanaliki do brodawki. W efekcie dziecko może łatwo pobierać mleko.
- Częstotliwość karmienia: Regularne karmienie dziecka i odciąganie mleka (jeśli to konieczne) pomaga utrzymać produkcję na odpowiednim poziomie.
5. Utrzymanie laktacji
- Stała produkcja: Aby laktacja była kontynuowana przez wiele miesięcy, konieczne jest regularne karmienie. W przypadku dłuższych przerw między karmieniami produkcja mleka może się zmniejszyć.
- Dostosowanie do potrzeb dziecka: W miarę jak dziecko rośnie, zmienia się jego zapotrzebowanie na pokarm. Organizm matki dostosowuje się do tych zmian, produkując odpowiednią ilość mleka.
6. Zakończenie laktacji (inwolucja)
- Stopniowe zmniejszanie produkcji: W momencie, gdy dziecko zaczyna spożywać inne pokarmy i karmienia piersią stają się rzadsze, produkcja mleka zaczyna się stopniowo zmniejszać.
- Zakończenie karmienia: Gdy przestaje się przystawiać dziecko do piersi, produkcja mleka zatrzymuje się całkowicie, a gruczoły mleczne wracają do stanu spoczynkowego.
Proces laktacji jest naturalnym, dynamicznym zjawiskiem, które wymaga aktywnego udziału matki i dziecka. Karmienie piersią przynosi korzyści zdrowotne zarówno dla dziecka, jak i dla matki, dlatego jest zalecane jako najlepszy sposób żywienia niemowląt przez pierwsze sześć miesięcy życia.
Nawał mleczny
W pierwszych dniach po porodzie, przy regularnym przystawianiu dziecka do piersi, produkcja mleka stopniowo się zwiększa. Około 5-6 dnia po porodzie ilość mleka przewyższa zapotrzebowanie dziecka, co może prowadzić do tzw. nawału mlecznego. Objawia się on przepełnieniem piersi, które stają się ciężkie, twarde, napięte, obolałe, a czasem nawet gorące. Nawał mleczny to naturalny stan, który zwykle trwa około dwóch dni, po czym produkcja mleka stabilizuje się na poziomie odpowiadającym potrzebom dziecka.
- Sposoby radzenia sobie z nawałem mlecznym
- Przystawiaj dziecko do piersi jak najczęściej, aby pozbyć się nadmiaru mleka.
- Przed karmieniem weź ciepły prysznic, kąpiel lub zanurz pierś w ciepłej wodzie, aby ułatwić wypływ mleka.
- Delikatnie masuj piersi w kierunku brodawek przed karmieniem.
- Po karmieniu przykładaj kompres z rozgniecionych liści kapusty, które mają działanie przeciwzapalne.
Zastój pokarmu
Zastój pokarmu to stan, w którym jedna z piersi staje się bolesna, skóra w tych miejscach zaczerwieniona, a pod palcami wyczuwalne są zgrubienia. Zastojowi często towarzyszy gorączka i objawy przypominające przeziębienie. Należy skonsultować się z lekarzem lub doradcą laktacyjnym, aby uzyskać odpowiednie leczenie. Warunkiem koniecznym do złagodzenia zastoju jest częste przystawianie dziecka do piersi, szczególnie tej, w której pojawił się zastój.
Zapobieganie zastojowi pokarmu
-
- Nie rób długich przerw między karmieniami. Jeśli planujesz dłuższą nieobecność, zabierz laktator i odciągnij pokarm w regularnych porach.
- Noś biustonosze do karmienia bez fiszbin, aby uniknąć ucisku piersi, co może prowadzić do zastojów.
- Karm dziecko w różnych pozycjach, aby zapobiec powstawaniu zastojów w różnych partiach piersi.
Zalecenia dotyczące karmienia piersią
- Wyłączne karmienie piersią
Wyłączne karmienie piersią przez pierwsze sześć miesięcy życia dziecka jest najlepszym rozwiązaniem. Nawet krótszy okres karmienia piersią jest wartościowy, ponieważ żaden preparat zastępczy nie ma tak dobrego wpływu na rozwój dziecka jak pokarm matki, który jest idealnie dopasowany do jego potrzeb. - Przeciwwskazania do karmienia piersią
Chociaż prawie każda mama może rozpocząć karmienie piersią już w pierwszej godzinie po porodzie, istnieją pewne przeciwwskazania zdrowotne. Na przykład niemowlęta z galaktozemią muszą być karmione pokarmem niezawierającym galaktozy. U matki zakażonej wirusem HIV zaleca się całkowitą rezygnację z karmienia piersią. Karmienie piersią jest także wykluczone u matek stosujących substancje odurzające. - Wskazania do czasowej rezygnacji z karmienia piersią
- Ciężka choroba dziecka, uniemożliwiająca matce opiekę nad nim, np. sepsa.
- Nadmierne stosowanie jodyny lub jodoforu, które mogą wpływać na pracę tarczycy.
- Przyjmowanie cytotoksycznej chemioterapii.
- Czynna gruźlica u matki (w czasie leczenia dziecko powinno być odizolowane).
- Spożywanie dużych dawek alkoholu przez matkę.
Wsparcie dla matek karmiących
Centrum Medyczne Sodowski oferuje szeroki wybór akcesoriów do karmienia piersią firmy Medela, które mogą ułatwić proces laktacji. Posiadamy w ciągłej sprzedaży produkty, które wspierają karmienie piersią na każdym etapie.

Centrum Medyczne Sodowska
Na co zwrócić uwagę po cesarskim cięciu?
- Zaczerwienienie, obrzęk, ciepło lub ból wokół rany.
- Wydobywający się nieprzyjemny zapach z rany.
- Pojawienie się ropy lub innych nieprawidłowych wydzielin z rany.
- Gorączka powyżej 38°C (100.4°F) utrzymująca się dłużej niż kilka godzin.
- Dodatkowe objawy grypopodobne, takie jak dreszcze, bóle mięśniowe, czy ogólne złe samopoczucie.
- Nagłe zwiększenie ilości krwi w wydzielinie po kilku dniach stabilnego krwawienia.
- Obecność dużych skrzepów krwi lub długotrwałe, intensywne krwawienie.
- Przebarwienia lochii, które nagle zmieniają się na ciemnoczerwone lub mają nieprzyjemny zapach.
- Całkowite zatrzymacie wydzielania odchodów poporodowych.
Połóg po cesarskim cięciu – jak wygląda i na co zwrócić uwagę?
Połóg po cesarskim cięciu to czas, w którym organizm kobiety przechodzi przez proces regeneracji po operacyjnym porodzie. Wymaga on szczególnej uwagi ze względu na charakterystyczne dla cesarskiego cięcia aspekty gojenia i opieki. Oto szczegółowy przegląd, jak wygląda połóg po cesarskim cięciu i na co warto zwrócić uwagę:
Regeneracja macicy
- Kurczenie się macicy: Podobnie jak po porodzie naturalnym, macica zaczyna się kurczyć i wracać do swojego pierwotnego rozmiaru. Proces ten może trwać kilka tygodni, a towarzyszące skurcze, znane jako skurcze poporodowe, pomagają w jej kurczeniu.
- Lochia: W pierwszych dniach po cesarskim cięciu można spodziewać się krwawienia lochii, które zmienia kolor od jasnoczerwonego przez różowy do białego. Lochia to mieszanka krwi, śluzu i tkanek złuszczających się z macicy.
Pielęgnacja rany po cesarskim cięciu
- Higiena: Rana powinna być codziennie przemywana wodą z łagodnym mydłem i dokładnie osuszana. Utrzymanie rany w czystości i suchości jest kluczowe dla zapobiegania infekcjom.
- Opatrunki: Lekarz może zalecić stosowanie opatrunków lub plastrów. Ważne jest, aby zmieniać je zgodnie z zaleceniami i nie pozwalać na zbyt długie pozostawanie w jednym opatrunku.
- Unikanie ucisku: Wybieraj luźne ubrania, które nie będą uciskać rany. Ucisk może prowadzić do podrażnień i problemów z gojeniem.
- Ograniczenie wysiłku: Unikaj intensywnego wysiłku fizycznego i podnoszenia ciężkich przedmiotów, aby nie nadwyrężyć rany i mięśni brzucha.
Kontrola stanu zdrowia
- Monitorowanie objawów: Zwracaj uwagę na oznaki infekcji, takie jak zaczerwienienie, obrzęk, gorączka lub nieprzyjemny zapach wydobywający się z rany. W przypadku wystąpienia takich objawów, skonsultuj się z lekarzem.
- Regularne wizyty kontrolne: Zaplanuj wizyty kontrolne u lekarza, aby monitorować postęp gojenia rany i ogólny stan zdrowia. Lekarz sprawdzi, czy rana goi się prawidłowo i czy nie ma komplikacji.
Wznowienie aktywności seksualnej
- Czas oczekiwania: Zwykle lekarze zalecają odczekanie co najmniej 6 tygodni po cesarskim cięciu przed wznowieniem współżycia. To daje czas na prawidłowe gojenie się rany i regenerację organizmu.
- Konsultacja z lekarzem: Przed powrotem do aktywności seksualnej warto skonsultować się z lekarzem, który oceni stan zdrowia i rany oraz udzieli indywidualnych zaleceń.
Wsparcie i samopoczucie
- Odpoczynek: Odpoczynek jest kluczowy dla regeneracji organizmu. Staraj się zapewnić sobie odpowiednią ilość snu i relaksu.
- Wsparcie emocjonalne: Po cesarskim cięciu mogą wystąpić zmiany hormonalne i emocjonalne. Warto szukać wsparcia w rodzinie, przyjaciołach, lub rozważyć rozmowę z terapeutą, jeśli czujesz się przytłoczona.
Podsumowując, połóg po cesarskim cięciu wymaga szczególnej uwagi i staranności. Pielęgnacja rany, monitorowanie stanu zdrowia i dbanie o ogólne samopoczucie są kluczowe dla prawidłowego powrotu do zdrowia. Współpraca z lekarzem i dostosowanie się do zaleceń pomoże w sprawnym przejściu przez ten okres.
